Peygamber efendimiz bir sahabiyle birlikte oturuyor. Sohbet halindelerken karşıdan başka bir sahabinin geçtiğini görüyorlar.

Peygamber efendimizin yanındaki sahabi, karşıdan geçmekte olan kişiyi göstererek;

- Ya Rasulallah. Ben bu arkadaşımı Allah için çok seviyorum.

Rasulullah tebessüm ederek sorar;

- Peki bunu ona söyledin mi?

- Hayır   

Ya Resulallah                                                                                          

- Neden peki? Git ve bunu ona söyle der. Peygamber Efendimizin yanından kalkan sahabi uzaklaşan arkadaşını yakalayarak güleç bir şekilde konuşmaya başlar;

- Ben seni Allah için çok seviyorum ey arkadaşım, güzel kardeşim...

Arkadaşı şaşırmıştır ama bu durum çok hoşuna gider ve oda tebessüm ederek karşılık verir;

- Allah razı olsun arkadaşım. Bende seni Allah için çok seviyorum. Sarılarak ayrılırlar.

     Günler sonra Peygamber efendimiz o sahabiyle tekrar karşılaşır. Ama morali bozuk ve yüzü asılmış olup, dalgın dalgın yürüyen sahabiye sorar;

- Hayırdır kardeşim bu ne dalgınlık.

- Ey Allahın Rasulü. Hani geçen gün sizinle konuşurken karşıdan geçerken kendisini çok sevdiğimi söylediğim arkadaşım var ya!...

- Evet bende sana git bunu söyle demiştim.

- İşte o arkadaşımın ölüm haberini aldım üzüntüm ondandır. Peygamber efendimiz sırtını sıvazlayarak karşılık verir,

- Allahdan geldik ve yine o na döneceğiz. İyi ki onu çok sevdiğini söyledin.

***********

Şimdi bizde bir düşünelim. En son kime onu sevdiğimizi söyledik? Veya bunu hissettirdik?

En son ne zaman hasta olan birini kendimizi mecbur hissetmeden sadece Yaradan rızası için ziyaret ettik? İnsanların stres içinde olduğu şu günümüzde birbirine bağırmak için bahane ararken biz ne zaman öfkemizi yuttuk?

Karşımızdakinin öfkesini anlayarak sakinleşmesini bekledik?

En son ne zaman işveren işçisinin hatasını hoş görüp,görmezden geldi? Ne zaman karşımızdakini sırf insan olduğu için sevdik? Tanımasakta, işimize yaramasa da, çıkarımız olmasa da, karşılık vermeden sınırsız, hesapsız,
sorgusuz bir şekilde sadece Allah ın yarattığı bir kul olduğu için onun değer verdiğinden dolayı bizde değer vererek sevdik? Ne zaman?

Kavram kargaşasının diz boyu olduğu bu toplum, sevgi kavramını da yanlış anlamış ve yanlış anlatmıştır.

Israrla üzerinde durulması gereken konuda bu olmalı bence. Her hareketimizi ve her davranışımızı belli kalıplara oturtan bizler sevgiye de bir kalıp uydurup oraya hapsetmişiz. Öyle ki bu kalıptan taşmaya çalıştıkça budayarak yok olmaya mahkum etmişiz.

Aslında nedir sevmek?

SINIRSIZ, HESAPSIZ, YORUMSUZ, ÇIKARSIZ, KALIPSIZ VE EN ÖNEMLİSİ DE KARŞILIKSIZ... CAN-I GÖNÜLDEN SUNULAN DUYGU SELİDİR...

Bizler sevgimizi bir takım şartlara bağlamışız. Zorunluluklar çerçevesinde sevmişiz. Hep bir çıkar ve beklentimiz olmuş, sevdiklerimizden. Direktifler vermişiz onu sevmek için, buna çok hakkımız varmış gibi. Kimi zaman zoraki bir sevgi çeşidi olan

"ÇÜNKÜ SEVGİSİYLE" sevmişiz karşımızdakini.

Mecburi yaşanan bir olgudur ki, örnekleri çokça mevcuttur.

‘Seni seviyorum çünkü benim çocuğumsun’

‘Seni seviyorum,çünkü benim istediğim gibi davranıyor ve giyiniyorsun’

‘Sizi seviyorum çünkü benim her istediğimi alıyorsunuz’

Sizi seviyorum benim komşularımsınız, akrabalarımsınız vesaire.

Birde şartlı sevgi çeşidi yaygındır bizde. Buda;

"EĞER SEVGİSİDİR"

‘Eğer benim istediğim gibi davranırsan seni çok severim’

‘Eğer karnende kırık olmazsa seni çok severiz’

‘Eğer takdir getirirsen seni çok severim’

‘Eğer her şey farklı olsaydı seni sevebilirdim gibi.

Bana göre aslında olması gereken bir sevgi türü de;

"RAĞMEN SEVGİSİDİR"

‘Sen benim istediğim gibi davranmasan da ben seni seviyorum’

‘Oğlum sen takdir getirmesen de biz seni çok seviyoruz’

‘Babam sürekli hatalarımı yüzüme vursa da yine de her şeye rağmen onu çok seviyorum’

şeklinde örnekleri çoğaltabiliriz.

Her şeye rağmen sevebilmek gerçek sevgi oluyor benim kanaatime göre..  Diğerleri sevgi maskesiyle dolaşan şartnameler sadece.

Dayatmalı ve şartlara bağlı olan bir duygu sevgi olamaz...

-Bizler sevgimizi, sevdiklerimize şartsız ve maskesiz sırf ALLAH rızası için sunalım...

İnşallah Rabbimde bizlere buna mukabil kulum der ve bağrına basar